rysowała
Fundacja Dzieciom "Zdążyć z Pomocą"
KRS OOOOO37904,
cel szczegółowy: 33202 Zając Renata
Sprawdź nas:
Aktualne badania i przyszłe kierunki rozwoju w medulloblastoma: przegląd dokonany przez grupę roboczą Pacific Pediatric Neuro-oncology Consortium (PNOC)
Medulloblastoma (MB) jest najczęstszym złośliwym nowotworem ośrodkowego układu nerwowego w dzieciństwie, obejmującym heterogenną grupę guzów, z których każdy charakteryzuje się odmienną biologią, zachowaniem klinicznym i rokowaniami.
Obecnie strategie leczenia uwzględniają podgrupy molekularne w połączeniu ze standardowymi czynnikami kliniczno-radiologicznymi, co pozwala na lepszą identyfikację ryzyka u nowo zdiagnozowanych pacjentów. W jakim stopniu ta nowa klasyfikacja doprowadzi do poprawy wyników leczenia, okaże się w nadchodzących latach. Równolegle wzrasta wiedza i zrozumienie heterogenności między- i wewnątrznowotworowej medulloblastoma. Badania kliniczne dotyczące leczenia nawrotów choroby obejmują obecnie medycynę precyzyjną, modyfikacje epigenetyczne i metody immunoterapii. Grupa robocza Pacific Pediatric Neuro-Oncology (PNOC) Medulloblastoma jest zaangażowana w rozwój badań klinicznych opartych na tych rozwijających się strategiach terapeutycznych i wspiera wysiłki translacyjne podejmowane przez badaczy PNOC i całą społeczność medulloblastoma.
Medulloblastoma (MB) jest najczęstszym złośliwym nowotworem ośrodkowego układu nerwowego (OUN) wieku dziecięcego, z roczną zapadalnością ∼5 przypadków na 1 milion osób i medianą wieku diagnostycznego wynoszącą 6 lat [1]. Jako embrionalny guz móżdżku, MB ma skłonność do rozprzestrzeniania się w mózgu i rdzeniu kręgowym. W ciągu ostatniej dekady nasze zrozumienie biologicznej heterogenności MB uległo znacznemu poszerzeniu i nadal rośnie. Przełomowe odkrycia w zakresie profilowania ekspresji co najmniej czterech podgrup molekularnych - aktywowany WNT, aktywowany SHH (aktywowany SHH i mutant TP53 oraz Medulloblastoma, aktywowany SHH i dziki typ TP53) i non-WNT/non-SHH (w tym grupy 3 i 4) [2] - o odmiennych profilach molekularnych, prezentacji klinicznej i rokowaniach doprowadziły do włączenia ich do klasyfikacji WHO guzów OUN z 2016 roku i dalszego dopracowania w klasyfikacji WHO z 2021 roku. W przypadku MB, ostatnie postępy w diagnostyce molekularnej mają szansę przełożyć się na długo oczekiwany przełom kliniczny.
Standard leczenia MB nie zmienił się w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat, wykorzystując kliniczno-radiologiczną klasyfikację ryzyka w zależności od wieku pacjenta, choroby resztkowej po resekcji, statusu przerzutów i histologii guza. Terapia dzieci zdiagnozowanych w wieku co najmniej 4 lat i starszych polega na maksymalnie bezpiecznej resekcji chirurgicznej, napromienianiu czaszkowo-rdzeniowym i chemioterapii cytotoksycznej. Terapia małych dzieci z rozpoznaniem medulloblastoma ma na celu uniknięcie lub opóźnienie napromieniania czaszki i rdzenia oraz zachowanie funkcji neurokognitywnych, dlatego polega na maksymalnie bezpiecznej operacji i intensywnej chemioterapii cytotoksycznej. Takie podejście doprowadziło do długoterminowego przeżycia wynoszącego ponad 80% dla choroby średniego ryzyka i 60% dla choroby wysokiego ryzyka.
Po wystąpieniu nawrotu medulloblastoma jest w dużej mierze nieuleczalna. W kilku badaniach wykazano, że mediana przeżycia po nawrocie wynosi 19-27 miesięcy, a w ostatnim przeglądzie pojedynczego ośrodka stwierdzono, że mediana przeżycia wynosi tylko 10,3 miesiąca u osób, u których początkowa terapia obejmowała napromienianie czaszkowo-rdzeniowe. Nawet ci, którzy przeżyją medulloblastoma dłużej niż 5 lat, są obciążeni 15-letnią śmiertelnością wynoszącą co najmniej 23,2%, co jest w dużej mierze spowodowane kolejnymi nowotworami i przewlekłymi schorzeniami związanymi z leczeniem. Dlatego też cele nowych strategii interwencyjnych w przypadku medulloblastoma muszą być ukierunkowane na poprawę nie tylko czasu trwania, ale i jakości przeżycia w wielu aspektach zdrowia.
Społeczności pacjentów, rodzin i neuroonkologów dostrzegają pilną potrzebę poprawy opieki i wyników leczenia. Pacific Pediatric Neuro-Oncology Consortium (PNOC) zostało utworzone w 2012 roku z misją zwiększenia przeżywalności i jakości życia dzieci z medulloblastoma i innymi dziecięcymi guzami OUN, i nadal rozwija się jako międzynarodowa grupa z ośrodkami w Stanach Zjednoczonych, Europie, Azji i Australii. W imieniu Grupy Roboczej PNOC Medulloblastoma przedstawiamy aktualne badania dla pacjentów z medulloblastoma, jak również nowe strategie leczenia, ze szczególnym uwzględnieniem badań prowadzonych przez PNOC.
Badania kliniczne dotyczące nowo zdiagnozowanego i nawracającego medulloblastoma historycznie traktowały pacjentów na podstawie stopnia zaawansowania choroby (przerzuty vs. brak przerzutów, objętość guza resztkowego po uprzedniej resekcji chirurgicznej) i ograniczonych informacji molekularnych (np. amplifikacja MYC), ale obecnie ewoluują w kierunku uwzględnienia podgrup molekularnych jako dodatku do wyżej wymienionych kliniczno-radiologicznych czynników ryzyka.
Ponadto, złożoność medulloblastoma zrodziła potrzebę nieustannego udoskonalania stratyfikacji ryzyka i projektowania badań. W miarę rozwoju nowych terapii należy podejmować strategiczne decyzje dotyczące tego, kiedy i u kogo je wprowadzić. Większość innowacyjnych strategii polega obecnie na włączeniu do badań pacjentów z medulloblastoma w momencie nawrotu choroby, jednak pacjenci z najbardziej agresywnych podgrup wysokiego ryzyka mogą najwięcej zyskać dzięki wcześniejszym badaniom, które zwiększą szanse na przeżycie. W podgrupach o niższym ryzyku, wybór osób, u których należy przeprowadzić próbę redukcji leczenia i sposobu jej przeprowadzenia, pozostaje wyzwaniem. Należy mieć nadzieję, że przyszłe sukcesy nowszych terapii dadzą możliwość zmniejszenia obciążeń związanych z leczeniem, a w końcu znaczących późnych efektów, na które cierpi tak wiele osób. Przed nami wiele badań, które pozwolą na wyleczenie wszystkich chorych na medulloblastoma, dzięki leczeniu, które pozwoli im dobrze żyć.
Całość publikacji znajdziesz po kliknięciu w zdjęcie poniżej.